Waarom de ic’s niet meer kunnen: Quotes

By - Anoa Care
18.11.2021 14:10
Beeld: Jiri Büller
Beeld: Jiri Büller

« ‘We hebben nu een tekort van 80 duizend zorgprofessionals’, zegt SER-lid Van der Veen. ‘Dat loopt de komende jaren op tot 135 duizend.’ Van alle zorgmedewerkers (ruim boven het miljoen) gaat een kwart de komende tien jaar met pensioen.

Tegenslag daarbij: 40 procent van alle afgestudeerden verlaat binnen twee jaar het vak. Er zijn ziekenhuizen, zegt Buurman, waar binnen vijf jaar 60 procent van alle verpleegkundigen hun baan opzegt. De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid kwam in september tot een ontnuchterende conclusie: keiharde keuzes zijn nodig, het huidige arbeidsmarktbeleid in de zorg is simpelweg onhoudbaar. »


« Als je bedenkt dat elke nieuwe medewerker die een ziekenhuis aanneemt ongeveer 35 duizend euro kost aan werven, begeleiden en inwerken, en je ziet dat 40 procent van de afgestudeerde verpleegkundigen binnen twee jaar ander werk aanneemt, dan moet een zorginstelling zich toch realiseren dat de tijd is gekomen om de wensen en voorwaarden van verpleegkundigen serieus te nemen, zegt V&VN-voorzitter Buurman. »


« Toen duidelijk werd dat de ic in het Maasstad zou moeten opschalen, riep teamleider William Boender het hele team bij elkaar. ‘Met verpleegkundigen, artsen en management hebben we berekend welk maximumaantal bedden wij verantwoord zouden vinden in ons ziekenhuis en hoe we de personele bezetting dan zouden kunnen regelen. Zo hielden wij zelf, inclusief de verpleegkundigen, controle over ons werk.’

Het is die zeggenschap die vaak ontbreekt – en die verpleegkundigen zelf in al die rapporten aanmerken als een van de belangrijkste redenen om op te stappen, nog ver voor het salaris. Geen invloed op de vinkjes die gezet moeten worden, de zorg via gestandaardiseerde protocollen, een enorme administratielast om elk stapje te verantwoorden. »


« Als ic-verpleegkundige Rowan Marijnissen bij het begin van haar dienst in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg om 8 uur ’s ochtends haar computer opstart, eist het elektronisch patiëntendossier dat ze van elke patiënt een checklist invult. Is de patiënt acuut verward? Heeft hij pijn? Draagt de patiënt een polsbandje?

Het zijn vragen waarop soms geen zinnig antwoord mogelijk is, de dag is immers pas net begonnen. Maar als Marijnissen de standaard-invulvelden negeert, vallen alarmen en irritante pop-ups haar de rest van de dag lastig. En dus vinkt ze naar eer en geweten de beste optie aan, hoe lastig dat soms ook is.

De verpleegkundigen op de afdeling hebben die overbodige frustratie al talloze keren aangekaart, gevraagd of het systeem de vragen niet om 14 uur kan tonen. Dán is het zinvol. »